Zout en Zoet
Hornhuizen lag ooit aan zee. Kwelderende boeren schoven de dijk steeds een stukje vooruit. Dat was riskant, want soms stormde de zee terug, dwars door de nieuwe zeewering heen. Na het begraven van de verdronkenen begon het kwelderen gewoon opnieuw, want dit is de meest vruchtbare kleigrond die er bestaat.
Tot de dag van vandaag, maar hoe lang nog? De zeedijk was nog nooit zo sterk en mag niet meer schuiven, de kwelder daarvoor is nu natuurgebied. Maar intussen stijgt de zee en drukt steeds meer zoute kwel onder de dijk door de polder in, waar de bodem ook nog daalt en de biodiversiteit in gevaar is door intensieve landbouw.
Wandel mee met bewoners en experts door dit unieke hoge land.